دووستان

ًكاش باران بودم
و غم پنجره را ميشستم
و به هر كس كه پس پنجره غمگين مانده
از سر عشق ندا ميدادم
پاك كن پنجره از دلتنگی
كه هوا دلخواه است
گوش كن باران را
كه پيامی دارد
دست از غم بردار
زندگی كوتاه است
باز كن پنجره را
روز نو در راه است…