«نيمه شعبان» در نزد شيعه و محبان اهل بيتعليهم السلام، به عنوان روز ميلاد نجات بخش موعود مطرح است.
نيمه شعبان اگرچه شرافتش را وامدار مولود خجستهاي است که در اين روز زمين را با قدوم خويش متبرک ساخته است؛ اما در تقويم عبادي اهل ايمان، نيز از جايگاه و مرتبه والايي برخوردار است. در رواياتي که از طريق شيعه و اهل سنّت [1] نقل شده، فضيلتهاي بسياري براي عبادت و راز و نياز در شب و روز خجسته نيمه شعبان بر شمرده شده است.
اين خود تمثيل زيبايي است از اين موضوع که براي رسيدن به صبح وصال موعود، بايد شب وصل را با خدا پشت سرگذاشت وتازمانيکه منتظر،عمرخويش را در طريق کسب صلاح طي نکند، ميتواند شاهد ظهور مصلح موعود باشد.
رسول گرامي اسلام فرمود: «مَنْ اَحْيا لَيلَةَ العِيدِ وَلَيلَةَ النِّصفِ مِنْ شَعبانَ لَمْ يَمُتْ قَلْبَهُ يَوْمَ تَمُوتُ القُلوبُ»؛ [2] «هر که شب عيد و شب نيمه شعبان را با عبادت زنده بدارد، در روزي که قلبها همه بميرند، قلب او نخواهد مرد».
اميرمؤمنان در فضيلت شب نيمه شعبان ميفرمايد: «يُعجبُني اَنْ يُفَرِّغَ الرَّجُلُ نَفْسَهُ فِي السَّنَةِ اَرْبَعَ لَيالٍ لَيلَةَ الفِطرِ وَلَيْلَةَ الاَضْحي وَلَيلَةَ النِصفِ مِنْ شَعبانَ وَاَوَّلَ لَيلَةٍ مِنْ رَجَبٍ»؛ [3] «در شگفتمازکسيکه چهارشبازسالرا بهبيهودگي بگذراند: شب عيد فطر، شب عيد قربان، شب نيمه شعبان و اولين شب از ماه رجب».
از امام صادقعليه السلام روايت شده که پدر بزرگوارشان – درپاسخکسيکه از فضيلت شب نيمه شعبان پرسيده بود – فرمود:
«اين شب برترين شبها بعد از شب قدر است. خداوند در اين شب فضلش را بر بندگان جاري ميسازد و از منّت خويش گناهان آنان را ميبخشد. پس تلاش کنيد که در اين شب به خداوند نزديک شويد. همانا اين شب، شبي است که خداوند به وجود خود سوگند ياد کرده که در آن درخواست کنندهاي را – مادام که درخواست گناه نداشته باشد – از درگاه خود نراند. اين شب شبي است که خداوند آن را براي ما خاندان قرار داده است؛ همچنان که شب قدر را براي پيامبرصلي الله عليه وآله قرار داده است. پس بر دعا و ثناي خداوند تعالي بکوشيد، که هر کس در اين شب صدمرتبه او را «تسبيح» گويد، و صد مرتبه «حمد» الهي را بر زبان جاري سازد و صد مرتبه زبان به «تکبير» گشايد و صدمرتبه بگويد: «لااله الاّاللّه»، خداوند از سر فضل و احساني که بر بندگان دارد، همهگناهان او را بيامرزد ودرخواستهاي دنيوي و اخروي او را برآورده سازد؛ چه درخواستهاييکه برخداونداظهارکرده و چهدرخواستهاييکهاظهارنکردهوخداوند با علم خود بر آنها واقف است». [4] .
بنابراين شايستهاست علاوه بر برپايي جشن و سرور در شب با عظمت نيمه شعبان، از بزرگي و عظمت آن شب غافل نشد اعمال عبادي را به دقت انجام داد.
مطابق روايتهاي بسياري که شيعه و برخي از اهل سنّت نقل شده، ميلاد خجسته امام عصرعليه السلام در شب نيمه شعبان 255 واقع و باعث مزيد فضيلت اين شب مبارک شده است. [5] .
نيمه شعبان اگرچه شرافتش را وامدار مولود خجستهاي است که در اين روز زمين را با قدوم خويش متبرک ساخته است؛ اما در تقويم عبادي اهل ايمان، نيز از جايگاه و مرتبه والايي برخوردار است. در رواياتي که از طريق شيعه و اهل سنّت [1] نقل شده، فضيلتهاي بسياري براي عبادت و راز و نياز در شب و روز خجسته نيمه شعبان بر شمرده شده است.
اين خود تمثيل زيبايي است از اين موضوع که براي رسيدن به صبح وصال موعود، بايد شب وصل را با خدا پشت سرگذاشت وتازمانيکه منتظر،عمرخويش را در طريق کسب صلاح طي نکند، ميتواند شاهد ظهور مصلح موعود باشد.
رسول گرامي اسلام فرمود: «مَنْ اَحْيا لَيلَةَ العِيدِ وَلَيلَةَ النِّصفِ مِنْ شَعبانَ لَمْ يَمُتْ قَلْبَهُ يَوْمَ تَمُوتُ القُلوبُ»؛ [2] «هر که شب عيد و شب نيمه شعبان را با عبادت زنده بدارد، در روزي که قلبها همه بميرند، قلب او نخواهد مرد».
اميرمؤمنان در فضيلت شب نيمه شعبان ميفرمايد: «يُعجبُني اَنْ يُفَرِّغَ الرَّجُلُ نَفْسَهُ فِي السَّنَةِ اَرْبَعَ لَيالٍ لَيلَةَ الفِطرِ وَلَيْلَةَ الاَضْحي وَلَيلَةَ النِصفِ مِنْ شَعبانَ وَاَوَّلَ لَيلَةٍ مِنْ رَجَبٍ»؛ [3] «در شگفتمازکسيکه چهارشبازسالرا بهبيهودگي بگذراند: شب عيد فطر، شب عيد قربان، شب نيمه شعبان و اولين شب از ماه رجب».
از امام صادقعليه السلام روايت شده که پدر بزرگوارشان – درپاسخکسيکه از فضيلت شب نيمه شعبان پرسيده بود – فرمود:
«اين شب برترين شبها بعد از شب قدر است. خداوند در اين شب فضلش را بر بندگان جاري ميسازد و از منّت خويش گناهان آنان را ميبخشد. پس تلاش کنيد که در اين شب به خداوند نزديک شويد. همانا اين شب، شبي است که خداوند به وجود خود سوگند ياد کرده که در آن درخواست کنندهاي را – مادام که درخواست گناه نداشته باشد – از درگاه خود نراند. اين شب شبي است که خداوند آن را براي ما خاندان قرار داده است؛ همچنان که شب قدر را براي پيامبرصلي الله عليه وآله قرار داده است. پس بر دعا و ثناي خداوند تعالي بکوشيد، که هر کس در اين شب صدمرتبه او را «تسبيح» گويد، و صد مرتبه «حمد» الهي را بر زبان جاري سازد و صد مرتبه زبان به «تکبير» گشايد و صدمرتبه بگويد: «لااله الاّاللّه»، خداوند از سر فضل و احساني که بر بندگان دارد، همهگناهان او را بيامرزد ودرخواستهاي دنيوي و اخروي او را برآورده سازد؛ چه درخواستهاييکه برخداونداظهارکرده و چهدرخواستهاييکهاظهارنکردهوخداوند با علم خود بر آنها واقف است». [4] .
بنابراين شايستهاست علاوه بر برپايي جشن و سرور در شب با عظمت نيمه شعبان، از بزرگي و عظمت آن شب غافل نشد اعمال عبادي را به دقت انجام داد.
مطابق روايتهاي بسياري که شيعه و برخي از اهل سنّت نقل شده، ميلاد خجسته امام عصرعليه السلام در شب نيمه شعبان 255 واقع و باعث مزيد فضيلت اين شب مبارک شده است. [5] .
پی نوشت ها:
[1] ر.ک: کنزالعمال، ج 3، ص 464، ح 7461 و7451 و7450؛ تفسير القرطبي، ج 12، ص 167 و…
[2] وسائل الشيعة، ج 7، ص 478، ح 9903.
[3] وسائل الشيعة، ج 8، ص 109، ح 10189.
[4] بحارالانوار، ج 94، ص 85، ح 5؛ همچنين ر.ک: الدرالمنثور، ج 6، ص 27.
[5] الکافي، ج 1، ص 514؛ کمالالدين و تمام النعمة، ج 2، ص 424؛ کتاب الغيبة، ص 147.
آسمان امشب زمین را بوسه باران می کند فرش دارد عرش را در خاک مهمان می کند
باز هم دارد ملک سجده به انسان می کند سفره ها را دست حق دارد پر از نان می کند
باز هم خوان کرَم روی زمین گسترده شد
باز هم دسته گلی از آسمان آورده شد
نور خورشید است یا نور خداوند مبین نور صدها ماه می تابد به بالا از زمین
باز بیرون آمده دست خدا از آستین باز پیدا شد نشانی از امیرالمومنین
تا کویر سامرا باغ پر از گل می شود
ناگهان اطراف قنداقه پر از گل می شود
باغی از گل روی دستان امام عسگری ست این تمام هستی و جان امام عسگری ست
آیه نه سوره نه قرآن امام عسگری ست این پسر شمشیر برّان امام عسگری ست
قرص ماه کامل است امشب هلال عسگری
عرشیان گویند امشب خوش به حال عسگری
ابر باریدن گرفت و رود و دریا شاد شد غنچه خندید و دل بی تاب صحرا شاد شد
عطری از جنت وزید و عرش اعلا شاد شد بیشتر از کل عالم قلب زهرا شاد شد
آمد آن کس که تمام انبیا را رهبر است
آن کسی که تار و پودش تار و پود حیدر است
روی زیبای محمد بین قاب روی او ذوالفقار حیدر کرار در ابروی او
مثل عطر حضرت زهراست عطر و بوی او قدرت بازوی عباس است در بازوی او
چون حَسن، لطف و سخا دارد عطای دست او
دست حاتم را یقیناً در کرامت بسته او
حضرت آدم بنازد بر رخ زیبای او مهر می سازد کلیم از خاک زیر پای او
نوحِ کشتیبان شده محو قد رعنای او خضر می گیرد بقا با دیدن سیمای او
باید ابراهیم لعنت بر دل شیطان کند
جای دارد پیشش اسماعیل را قربان کند
حضرت یوسف غلامی از غلامانش شده حضرت یعقوب نیت کرده دربانش شده
حضرت عیسی گل مریم مسلمانش شده دست جبرائیل هم گهواره جنبانش شده
مریم و سارا و هاجر پیش نرجس صف زدند
نام او شد انتخاب و اهل عالم کف زدند
می رسد روزی که روی کعبه پرچم می زند نعره مستانه ای در کل عالم می زند
تیغ بر می دارد از دین خدا دم می زند بوسه بر پایش کنار مکه زمزم می زند
سامرا، کرببلا٬ یک سر به مشهد می زند
روی قبر حضرت صدیقه گنبد می زند
چون حسین بن علی او با شجاعت می رسد با سپاهش مثل کوهی با صلابت می رسد
سیصد و اندی نفر با سیل غیرت می رسد روی دوشش پرچم سبز ولایت می رسد
عدل و داد مرتضایی را به عالم می دهد
مطمئنم او که برگردد نجاتم می دهد
در عراق و سوریه یکباره غوغا می کند زخم قبر عمه جانش را مداوا می کند
داعش بی شرم را رسوای دنیا می کند می زند سرهایشان را حق تماشا می کند
کاشکی روز ظهورش مست آقا شیم ما
کاشکی روز ظهور حضرتش باشیم ما
